Χειμώνας του 1944. Το χιόνι πέφτει αθόρυβα και σκεπάζει με σπουδή όλη τη γη. Η νύχτα έχει τυλίξει με το πέπλο της τα πάντα και το φεγγάρι μάταια προσπαθεί να σκίσει την σκοτεινιά. Στο μικρό ορεινό χωριό τα τζάκια καίνε και τα κούτσουρα σκορπάνε θρυαλλίδες.

Στο σπιτικό του Γιώργου Καραμήτρου επικρατεί αναστάτωση. Όλοι περιμένουν με αγωνία το μωρό που αργεί. Κάτω στο κελάρι, ο Γιώργης περιμένει και αυτός τα νέα. Περνάει το χέρι του πάνω από τα βαρέλια, νιώθει το τσίπουρο που περιμένει υπομονετικά...

Το κλάμα του μωρού ακούγεται δυνατά και σχεδόν τον τρομάζει. Η πόρτα ανοίγει και ένα γελαστό πρόσωπο φανερώνεται. «Να σου ζήσει κυρ-Γιώργη: αγόρι!».

Ένα δάκρυ κύλησε στο σκαμμένο πρόσωπο, τα τρεμάμενα χέρια βρήκαν κι έδωσαν τα συχαρίκια. Η πόρτα έκλεισε και το βαρέλι με το τσίπουρο άνοιξε, το ποτήρι γέμισε και υψώθηκε προς τον ουρανό. «Να ζήσεις γιέ μου, σαν τα ψηλά βουνά!» είπε δυνατά και ήπιε μια μεγάλη γουλιά...

Ένα μοναδικό απόσταγμα από στέμφυλα της ποικιλίας Μαύρο Μεσενικόλα που ευδοκιμεί αποκλειστικά στην αμπελουργική ζώνη του Μεσενικόλα Καρδίτσας. Ωριμάζει σε γαλλικά δρύϊνα βαρέλια για τρία χρόνια και εμφιαλώνεται σε περιορισμένο αριθμό φιαλών.

Η διαδικασία της παλαίωσης προσδίδει στο ήδη εξαιρετικό τσίπουρο φίνα αρώματα και έντονη επίγευση.

Πίνεται σκέτο σε χαμηλή θερμοκρασία, σε ποτήρι ειδικό για αποστάγματα ως χωνευτικό επιδόρπιο. Μπορεί επίσης να αποτελέσει τη βάση για πολλά cocktails.